Zakrzywiona płytka kompresyjna blokująca trzon kości udowej

Proces operacyjny wszczepienia płytki kompresyjnej blokującej trzon kości udowej (LC-DCP) zazwyczaj obejmuje następujące etapy: Planowanie przedoperacyjne: Chirurg zapozna się z historią choroby pacjenta, przeprowadzi badanie fizykalne oraz przeanalizuje badania obrazowe (takie jak zdjęcia rentgenowskie lub tomografia komputerowa), aby ocenić rodzaj, lokalizację i ciężkość złamania. Planowanie przedoperacyjne obejmuje określenie odpowiedniego rozmiaru i kształtu płytki LC-DCP oraz zaplanowanie położenia śrub. Znieczulenie: Pacjent otrzyma znieczulenie ogólne lub regionalne, w zależności od preferencji chirurga i pacjenta. Nacięcie: Nacięcie chirurgiczne wykonuje się wzdłuż boku uda, aby uzyskać dostęp do złamanego trzonu kości udowej. Długość i umiejscowienie nacięcia zależą od konkretnego typu złamania i preferencji chirurga. Nastawienie: Końce złamanej kości są nastawiane (redukowane) do właściwego położenia za pomocą specjalistycznych narzędzi, takich jak zaciski lub haki kostne. Pomaga to przywrócić prawidłową anatomię i sprzyja prawidłowemu gojeniu. Przygotowanie kości: Zewnętrzna warstwa kości (okostna) może zostać usunięta, aby odsłonić powierzchnię kości. Powierzchnia kości jest następnie czyszczona i przygotowywana, aby zapewnić optymalny kontakt z płytką LC-DCP. Umieszczenie płytki: Zakrzywiona płytka LC-DCP do trzonu kości udowej jest ostrożnie umieszczana na bocznej powierzchni trzonu kości udowej. Płytka podąża za naturalną krzywizną kości udowej i jest wyrównana z osią kości. Płytkę umieszcza się za pomocą specjalistycznych narzędzi i tymczasowo mocuje do kości za pomocą drutów prowadzących lub drutów Kirschnera. Umieszczenie śrub: Po prawidłowym ustawieniu płytki, śruby są wprowadzane przez płytkę do kości. Śruby te są często umieszczane w konfiguracji zablokowanej, co zapewnia stabilność i wspomaga gojenie. Liczba i umiejscowienie śrub mogą się różnić w zależności od konkretnego typu złamania i preferencji chirurga. Obrazowanie śródoperacyjne: Podczas zabiegu można zastosować zdjęcia rentgenowskie lub fluoroskopię w celu potwierdzenia prawidłowego ustawienia złamania, położenia płytki i umiejscowienia śrub. Zamknięcie rany: Nacięcie zamyka się szwami lub zszywkami, a na ranę nakłada się sterylny opatrunek. Opieka pooperacyjna: W zależności od stanu pacjenta i preferencji chirurga, pacjent może potrzebować kul lub balkonika, aby ułatwić chodzenie i obciążanie kończyny. Fizjoterapia może być zalecana w celu wspomagania rehabilitacji oraz odzyskania siły i sprawności ruchowej w operowanej nodze. Należy pamiętać, że technika operacyjna i poszczególne kroki mogą się różnić w zależności od doświadczenia chirurga, stanu pacjenta i konkretnego typu złamania. Informacje te stanowią ogólny zarys procedury, jednak konsultacja z wykwalifikowanym chirurgiem ortopedą jest niezbędna do szczegółowego zrozumienia operacji.