OrtopedycznyZewnętrzne umocowaniejest specjalną techniką ortopedyczną stosowaną w celu stabilizacji i podtrzymywania złamanych kości lub stawów od zewnątrz ciała.Zewnętrzne umocowanie ustawićjest szczególnie skuteczna, gdy ze względu na charakter urazu, ogólny stan zdrowia pacjenta lub konieczność częstego kontaktu z dotkniętym obszarem nie można zastosować wewnętrznych metod stabilizacji, takich jak płytki stalowe i śruby.
Zrozumieniefiksacja zewnętrznasystem
An zewnętrzny stabilizatorurządzenieSkłada się z prętów, bolców i klipsów, które są mocowane do kości przez skórę. Ten zewnętrzny element utrzymuje złamanie w miejscu, zapewniając jego prawidłowe ustawienie i stabilność podczas gojenia. Stabilizatory zewnętrzne są zazwyczaj wykonane z lekkich materiałów, takich jak aluminium lub włókno węglowe, są łatwe w obsłudze i można je regulować w razie potrzeby.
Główne składnikifiksacja zewnętrzna w ortopediiobejmują igły lub śruby, korbowody, szczypce itp.
Zastosowaniefiksacja zewnętrznasystem
Stabilizacja zewnętrzna jest powszechnie stosowana w różnych sytuacjach ortopedycznych, w tym:
Złamania: Jest to szczególnie przydatne w przypadku skomplikowanych złamań, np. złamań miednicy, kości piszczelowej lub kości udowej, których nie można poddać tradycyjnej stabilizacji wewnętrznej.
Postępowanie w przypadku infekcji: W przypadku złamań otwartych lub sytuacji, w których istnieje ryzyko infekcji, fiksacja zewnętrzna pozwala na łatwiejszy dostęp do miejsca rany w celu jej oczyszczenia i leczenia.
Wydłużanie kości: Stabilizatory zewnętrzne można stosować w zabiegach mających na celu wydłużanie kości, takich jak osteogeneza dystrakcyjna, w której kości są stopniowo rozsuwane, aby pobudzić wzrost nowej kości.
Stabilizacja stawów: W przypadku poważnych urazów stawów fiksacja zewnętrzna może zapewnić stabilność, umożliwiając jednocześnie pewien zakres ruchu.
Korzystanie z niego ma kilka zaletortopedyczny stabilizator zewnętrznyw leczeniu:
Małoinwazyjne: Ponieważmedyczny zewnętrznyfiksatorstosowana zewnętrznie, powoduje mniejsze uszkodzenia otaczających tkanek w porównaniu do metod fiksacji wewnętrznej.
Możliwość regulacji:zewnętrzny stabilizator ortopedycznymoże być dostosowywany pooperacyjnie w celu dostosowania do zmian stanu pacjenta lub skorygowania problemów z ustawieniem kręgosłupa.
Mniejsze ryzyko infekcji: Dzięki zapewnieniu dostępności pola operacyjnego lekarze mogą skuteczniej monitorować i leczyć wszelkie potencjalne zakażenia.
Wspomaga rehabilitację: Pacjenci zazwyczaj mogą szybciej rozpocząć ćwiczenia rehabilitacyjne dzięki fiksacji zewnętrznej, ponieważ metoda ta pozwala na pewien stopień ruchomości przy jednoczesnym zachowaniu stabilności.
Czas publikacji: 29-04-2025