Igła do fiksacji zewnętrznej to narzędzie medyczne stosowane w chirurgii ortopedycznej do stabilizacji i podtrzymywania złamanych kości lub stawów od zewnątrz ciała. Technika ta jest szczególnie korzystna, gdy metody stabilizacji wewnętrznej, takie jak płytki stalowe lub śruby, nie są odpowiednie ze względu na charakter urazu lub stan pacjenta.
Stabilizacja zewnętrzna polega na użyciu igieł wprowadzanych przez skórę do kości i połączonych ze sztywną ramą zewnętrzną. Rama ta mocuje kołki, stabilizując obszar złamania i minimalizując ruch. Główną zaletą stosowania igieł do stabilizacji zewnętrznej jest to, że zapewniają one stabilne środowisko do gojenia bez konieczności rozległej interwencji chirurgicznej.
Jedną z głównych zalet igieł do fiksacji zewnętrznej jest to, że łatwiej jest je wprowadzić w miejsce urazu w celu monitorowania i leczenia. Ponadto, igły można regulować w miarę postępu gojenia, co zapewnia elastyczność w leczeniu urazu.
Typ | Specyfikacja |
Samowiercące i samogwintujące (do paliczków i kości śródręcza) Trójkątna krawędź tnąca Materiał: stop tytanu | Φ2 x 40 mm Φ2 x 60 mm |
Samowiercące i samogwintujące Materiał: stop tytanu | Φ2,5 mm x 60 mm Φ3 x 60 mm Φ3 x 80 mm Φ4 x 80 mm Φ4 x 90 mm Φ4 x 100 mm Φ4 x 120 mm Φ5 x 120 mm Φ5 x 150 mm Φ5 x 180 mm Φ5 x 200 mm Φ6 x 150 mm Φ6 x 180 mm Φ6 x 220 mm |
Samogwintujące (do kości gąbczastej) Materiał: stop tytanu | Φ4 x 80 mm Φ4 x 100 mm Φ4 x 120 mm Φ5 x 120 mm Φ5 x 150 mm Φ5 x 180 mm Φ6 x 120 mm Φ6 x 150 mm Φ6 x 180 mm |